Ο  Δημήτρης Γαλιατσάτος γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς, το όμορφο νησί του Ιονίου, τόσο κοντινό στην Ιταλία που το αισθανόμαστε και λίγο δικό μας. Από το νησί του φέρνει μαζί του τις αντιθέσεις, την τραχύτητα της γης με τους αμμόλοφους κρητίδας, τους έρημους κάμπους, τις λιγοστές καλλιέργειες και τις θαυμαστές αιωνόβιες ελιές με τους μυστηριώδεις ανάγλυφους κορμούς,αλλά φέρνει μαζί του και την ανοιχτή χωρίς όρια ανάσα της θάλασσας. Η Ιθάκη είναι κοντά και ο διάλογος συνεχής.

Ηταν θλιβερά χρόνια: Ο σεισμός του 1953 είχε δημιουργήσει μεγάλες δυσκολίες. Οι σεισμοπαθείς ζούσαν σε παραγκουπόλεις άβολες και θλιβερές κι εκεί ο Δημήτρης γεννήθηκε. Μοναχικό παιδί και ίσως λίγο δύστροπο, συμμετείχε σπάνια στα παιχνίδια των άλλων παιδιών. Δύσκολη η παιδική του ηλικία.

Η οικογένεια Γαλιατσάτου, χρόνια μετά, στάθηκε δύσκολο να ξαναβρεί τον ρυθμό μιας φυσιολογικής, ήρεμης ζωής. Στην εφηβεία και στα πρώτα χρόνια της νεότητας ο καλλιτέχνης έκανε τις πιό σκληρές και ταπεινές δουλειές, αντιμετωπίζοντάς τες σχεδόν πάντα παθητικά ή μάλλον αδιάφορα. Ηθελημένη απουσία από έναν κόσμο που δεν ήταν δικός του. Μα μιά μέρα τελικά το κάλεσμα: επιτακτικό, αναπόφευκτο- κάθε υλικό (καλύτερα φτωχό και παραμελημένο) γίνεται στα χέρια του, ένα μέσο για να εκφράσει το είναι του, το πιο ενδόμυχο και κρυφό.

“Τίποτε δεν πεθαίνει οριστικά”μου είχε πεί μια μέρα, “φτάνει να ξέρεις να κοιτάξες το αντικείμενο (πρώτα χρησιμοποιημένο και μετά παρατημένο), να το διαβάσεις, να το καταλάβεις για να μεταμορφωθεί σε κάτι ακόμα πιό ζωντανό από πριν”. Αυτό ο Δημήτριος το απέδειξε με τα έργα του, όπου η ύλη γίνεται έκφραση τέχνης, ιερή ποίηση.

Η δουλειά του έχει έναν ισχυρό οδηγό.Λέει: “Πιστεύω στο άπειρο βαθύ μυστήριο που όλους τυλίγει και προσεγγίζει. Προσπαθώ να το διαπεράσω και να το επιβάλλω στην ιερότητα, κάποιες φορές έκδηλη, κάποιες άλλες κρυφή, που οδηγεί και ζωοδοτεί τη δουλειά μου».

Pina Sassano

Γεννηνένος στην Κεφαλλονιά (Ελλάδα) το 1955
Ζεί  και εργάζεται στα Δαυγάτα (Κδεφαλλονιά) και στη Ρώμη